ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

35 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΥΠΑΚΟΗ»!

Πρίν ἀπό 35 χρόνια, στίς 14 Σεπτεμβρίου 1987, ἡμέρα τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τό Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν ἀνεγνώρισε νομίμως τό Σωματεῖο «ΕΝΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ», μέσῳ τοῦ ὁποίου ἀθόρυβα ἐπιτελεῖται τό κατά δύναμιν πνευματικό ἔργο τῶν συνεργατῶν μου καί ἐμοῦ.

Ἀφορμή γιά τήν ἵδρυση τῆς Ἑνότητος ὑπῆρξε ὁ διαβόητος «Νόμος Τρίτση» (Νόμος 1700/1987 - ΦΕΚ 61/Α/6-5-1987), πού κατετέθη στή Βουλή στίς 12 Μαρτίου  1987 καί δημιούργησε σεισμό στίς σχέσεις Κράτους καί Ἐκκλησίας, προκαλῶντας μιά κρίση, πού κράτησε δύο χρόνια καί ἔληξε μέ κραταιά νίκη τῆς Ἐκκλησίας!

Μέ τόν Νόμο αὐτόν ἐπεχείρησε ἡ Κυβέρνηση Ἀνδρέα Παπανδρέου νά λεηλατήσῃ τήν Ἐκκλησία, ἁρπάζοντας τήν ἐναπομείνασα (ἀπό τίς κατά καιρούς Κρατικές ἁρπαγές) μικρή περιουσία Της καί νά Τήν αἰχμαλωτίσῃ, ἐλέγχοντας πλήρως τήν λειτουργία Της μέ ἐκλεγμένους ἀπό τόν ἀλειτούργητο πληθυσμό ἐγκαθέτους, τἄχα Ἐπιτρόπους! Περί αὐτοῦ εἴχαμε τότε γράψει ἄρθρο μέ τίτλο «Περί λεηλασίας καί αἰχμαλωσίας τῆς Ἐκκλησίας» (Ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθ. φύλλου 740/1987).

Πρωταγωνιστικό ρόλο στήν κατάργηση τοῦ Νόμου Τρίτση εἶχε ὁ ἀνυπέρ­βλητος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ ὁποῖος μέ σειρά ὁμιλιῶν του καί ἄρθρων του (ἀντιμετωπίζοντας καί τήν ἰσχυρή πένα τοῦ Μάριου Πλωρίτη) κινητοποίησε τό Ἅγιον Ὄρος καί τίς Ἱ. Μονές τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά καί ἐξασφάλισε ἰσχυρή Τηλεοπτική εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας, παρέχοντας ἐκ τοῦ παρασκηνίου στόν τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλον (μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν)  “χαρτάκια” μέ ἀκλόνητα ἐπιχειρήματα, καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς τηλεοπτικῆς του συζητήσεως μέ τόν πανοῦργον Κεφαλλωνίτη  καί ἀρχιτέκτονα τοῦ ληστρικοῦ Νόμου, Ἀντώνη Τρίτση, ὁ ὁποῖος μετά ἀπό λίγο καρατομήθηκε ἀδίστακτα ἀπό τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου καί ὁ Νόμος του οὐδέποτε ἴσχυσε!

Μέσα σ’ αὐτό τό κλῖμα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἐπισπεύσαμε τήν ὑλοποίηση τῆς ἀπό καιροῦ σκέψεώς μας γιά τήν δημιουργία ἑνός Σωματείου, τό ὁποῖο, ὡς Νομικό Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου  νά μήν κινδυνεύῃ νά λεηλατηθῇ μέ τίς ὅποιες Κυβερνητικές Ἀποφάσεις καί νά ματαιωθῇ ὁ ἱεραποστολικός σκοπός του.

Βεβαίως, πρό πολλοῦ, ὅπως προεῖπα, εἴχαμε τήν σκέψη δημιουργίας τοῦ Σωματείου, γιατί μᾶς πλησίαζαν ἄνθρωποι, γνωρίζοντας τίς ὅποιες ποιμαντικές μας δραστηριότητες καί μᾶς προσέφεραν χρηματικά ποσά, ἀκόμη καί ἀκίνητα, τά ὁποῖα δέν ἤθελαν νά τά δώσουν στόν Ἱ. Ναό καί στήν ὅποια μελλοντική διαχείρισή του, ἀλλά ἀποκλειστικά γιά τίς συγκεκριμένες ποιμαντικές μας ἐργασίες, φθάνοντας στό σημεῖο νά μᾶς προτείνουν νά γράψουν τά ἀκίνητά τους στό ὄνομά μας, πρᾶγμα τό ὁποῖο, βεβαίως, ἀρνηθήκαμε κατηγορηματικά ὡς ἀσυμβίβαστο μέ τόν χαρακτῆρα μας καί τήν ποιμαντική μας ἔκφραση. Αὐτό συμβαίνει μέ ὅλους τούς Ποιμένες, πού ἔχουν ἀναθρέψει πνευματικά ἀνθρώπους, διότι, ὅπως τά πρόβατα δέν ἀναγνωρίζουν σάν βοσκό τους τόν Ὑπουργό Κτηνοτροφίας, ἀλλά τόν δικό τους τσοπάνο, ἔτσι καί οἱ  ἄνθρωποι, σάν λογικά πρόβατα, δέν ἀναγνωρίζουν «μυρίους πνευματικούς» ἤ ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους ὡς Ποιμένες τους, ἀλλά ἐκεῖνον, πού κατά πνεῦμα τούς ἐγέννησε! Αὐτό τό διασαλπίζει καί ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας «ἐάν μυρίους πνευματικούς ἔχετε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλούς Πατέρας. Ἐγώ διά τοῦ Εὐαγγελίου ὑμᾶς ἐγέννησα», ἀλλά μερικοί διάδοχοί του, ὄχι μόνο δέν τό δέχονται αὐτό ἀλλά καί τό πολεμοῦν, προσπαθοῦντες νά ἐπιβάλλουν τόν Ἐπίσκοπο ἐτσιθελικά, ἀξιωματικά, ὡς αὐθεντία, χωρίς αὐτός νά εἶναι Μέγας Βασίλειος!

Τελικά, λοιπόν, ὁ «Νόμος Τρίτση», ἐπέσπευσε τήν ὑλοποίηση τῆς δημιουργίας Σωματείου, ἐφ’ ὅσον πλέον ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησιαστική περιουσία κινδύνευε νά ἁλωθῇ ἀπό τό Κράτος, πρᾶγμα τό ὁποῖο δέν ἔχει ἀκόμη ἀποφευχθῆ, παρά τίς ὅποιες Κρατικές λυκοπροσφορές καί ναρκοθετημένες ὑποχωρήσεις...

Πρέπει νά ἀναφέρω ἕνα περιστατικό, τό ὁποῖο φανερώνει ἕνα κρυφό Θεῖο Χάρισμα τοῦ π. Ἐπιφανίου, ἀλλά καί τήν ἔγκρισή του γιά τήν δημιουργία τοῦ Σωματείου μας. Ἦταν λίγο μετά τό Πάσχα τοῦ 1987, ὅταν  χωρίς νά ἔχω κάνει κάποια συζήτηση περί ἱδρύσεως Σωματείου μέ τόν π. Ἐπιφάνιο (σημειωτέον ὅτι ἀπό τό 1984, πού ἔπαυσε ὁ Γέροντάς μας, ὁ π. Σίμων, τήν ἐπικοινωνία του μέ τούς ἀνθρώπους, εἶχα πνευματικό μου τόν π. Ἐπιφάνιον, μέ τόν ὁποῖο, ὅμως, ἡ ἐπικοινωνία μου χρονολογεῖτο ἀπό τό 1971), οὔτε νά ἔχω ἀκούσει τίς ἀπόψεις του ἐπ’ αὐτοῦ, πῆγα μεσημέρι στό σπίτι του κρατῶντας ἕνα ντοσιέ μέ τό Καταστατικό τοῦ πρός δημιουργίαν σωματείου, χωρίς νά ἔχῃ τό ντοσιέ  κάποια ἐξωτερική ἔνδειξη τοῦ περιεχομένου του. Ἦταν ἐντελῶς ἄγραφο. Κάθισα ἀπέναντί του καί πρίν ἀρχίσω νά μιλῶ γιά τόν σκοπό τῆς ἐπισκέψεώς μου, μοῦ εἶπε:

— «Ἐγώ τό πιστεύω. Ὅλοι οἱ Ἱερεῖς πρέπει νά ἱδρύσουν Σωματεῖα»! Καί συνέχισε, ἀναπτύσσοντας αὐτό τό θέμα ἐκτενῶς, σάν νά τοῦ εἶχα κάνει ἤδη τήν εἰσαγωγή καί περίμενα ἀπαντήσεις σέ συγκεκριμένα σημεῖα. Εἶχε “διαβάσει” ὅλο  τό ντοσιέ κλειστό(!), καί ὅταν προσπάθησα νά τοῦ ἐξηγήσω πῶς ἐργάσθηκα γιά τήν σύνταξη τοῦ Καταστατικοῦ, ἐγνώριζε τά πάντα καί μιλοῦσε σάν νά εἶχε συμμετάσχει στή σύνταξή του! Εὐνόητο εἶναι ὅτι περίττευε ὁποιαδήποτε ἐρώτησή μου ἐπ’ αὐτοῦ.

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι τό Καταστατικό τό συντάξαμε χωρίς κανένα πρότυπο, δεδομένου ὅτι διαφέρει ριζικά ἀπό ὅλα τά καταστατικά τῶν Σωματείων, ἀφοῦ ἔχει καθαρά ἐκκλησιαστική δομή, ἀπό τοῦ διορισμοῦ τοῦ Προέδρου –ὁ ὁποῖος εἶναι πάντοτε Κληρικός– ἕως τῆς τελευταίας λεπτομερείας τῆς λειτουργίας του.

Ἔτσι προχωρήσαμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέχρι σήμερα, μέ τήν δημιουργία ἀρχικά Πνευματικῆς Ἑστίας, νοικιάζοντας ἕνα χῶρο –πού ἦταν πρίν Καφετέρια– γιά ἑβδομαδιαῖες Ὁμιλίες καί γιά τήν στέγαση Βιβλιοπωλείου, μέ ἐπιλεγμένα βιβλία, πού βοηθοῦσαν στόν πνευματικό καταρτισμό τῶν προσερχομένων στίς Συνάξεις-Ὁμιλίες. Τά ἐγκαίνια τοῦ χώρου ἔγιναν τήν Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 1988.

Ταὐτόχρονα δημιουργήθηκαν καί οἱ ἐκδόσεις βιβλίων, τίς ὁποῖες ὀνομάσαμε «Ἐκδόσεις Ὑπακοή», γιά νά τονισθῇ ἡ ζωτική ἀνάγκη ὅλων μας γιά προσήλωση καί Ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στό Πνεῦμα Της, τό ὁποῖο, δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας δέν ταυτίζεται μέ τό πνεῦμα καί τήν ποιμαντική κάποιων, ἀκόμη καί ὑψηλόβαθμων, ρασοφόρων!

Γιά τίς Ἐκδόσεις μας συμβουλευθήκαμε τόν τότε προεξάρχοντα τῶν ἐκκλησιαστικῶν καί θεολογικῶν ἐκδόσεων, ἀείμνηστον Ἀλέξανδρον Παπαδημητρίου, οἱ ὁδηγίες καί οἱ συμβουλές τοῦ ὁποίου ἦσαν πολύτιμες.

Δέν εἶναι εὔκολο νά παρουσιασθῇ μέσα σέ λίγες σελίδες τό πνευματικό καί Ἱεραποστολικό ἔργο τῆς «ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ», ἀφοῦ καί χρονικά ἀκόμη καλύπτει ὁλόκληρη 35ετία, ἀλλά θά ἀρκεσθοῦμε σέ μιά ἁπλῆ παράθεση κάποιων ξεχωριστῶν δραστηριοτήτων της, ὄχι γιά νά καυχηθοῦμε –αὐτό θά ἦταν ἀσυγχώρητη ἀφροσύνη– ἀλλά γιά νά δειχθῇ ὅτι καί στίς μέρες μας ὑπάρχουν ἄνθρωποι (ὅλοι ἐκεῖνοι πού συνήργησαν καί συνεργοῦν σ’ αὐτά), πού ἀγαποῦν καί ὑπηρετοῦν τίς Ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ μας καί θέλουν τό Θέλημά Του νά γίνεται «ὡς ἐν Οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς», ἀνταποκρινόμενοι στήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ μας «ὅπως ἴδωσι  (οἱ ἄνθρωποι) τά καλά ἔργα καί δοξάζωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς». Ἄλλωστε, κάποιες ἀπό αὐτές τίς δραστηριότητες συνδέονται μέ περασμένα –πρό πολλῶν ἐτῶν γεγονότα πού δέν πρέπει νά τά λησμονοῦμε– γεγονότα, πού οἱ νεώτεροι δέν γνωρίζουν καί οἱ παλαιότεροι τά ἔχουν σχεδόν λησμονήσει.

Πρό τῆς καταγραφῆς κάποιων ἰδιαιτέρων δραστηριοτήτων θέλουμε νά τονίσουμε κάποια πολύ σημαντικά γιά τήν ἀξιολόγηση τῆς Ἑνότητός μας, κυρίως δέ, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ἐτέθη ἐπικουρικά στήν διακονία τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν καί στήν οἰκονομική ἐνίσχυση τοῦ Ἱ. Ναοῦ.

1. Ἡ Ἑνότητά μας ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἱδρύσεώς της στάθηκε ἀρωγός στό τότε Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο, κυρίως οἰκονομικά, διότι εἶχε πρό πολλοῦ διαπιστώσει ὅτι ὄχι μόνο ἀδυνατοῦσε ὁ Ναός νά χρηματοδοτήσῃ καί τήν παραμικρή πνευματική δραστηριότητα, ἀλλά οὔτε καί νά καλύψῃ τά ἔξοδα γιά τήν ἐπιδιόρθωση βασικῶν κτιριακῶν χώρων του, ὁπότε, ἐκτός τοῦ Ἱ. Ναοῦ, μεταξύ τῶν ἄλλων, εἶχε ἐρειπωθῆ τό WC καί εἶχε περιέλθει σέ τελεία ἀχρησία ἀπό 50ετίας ὅλος ὁ ὑπόγειος χῶρος του, ὁ ὁποῖος κατέρρεε σταδιακά λόγῳ τῆς πολλῆς ὑγρασίας τήν ὁποίαν ἐπέτεινε ἡ ἀχρησία του. Νά σημειωθῇ ὅτι οἱ ἐργασίες ἐπιστρώσεως τῶν τοίχων καί τοῦ δαπέδου τοῦ WC διά πλακιδίων καί τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ ὑπογείου χώρου (στεγανοποίηση καί ριζική ἀνακαίνισή του) εἶχαν προηγηθῆ χρονικά τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἑνότητος, μέ χρηματοδότηση ἀνθρώπων, πού ἐν συνεχείᾳ ἀπετέλεσαν τήν Ἑνότητα, καί μετά τήν ἵδρυσή της (παρ’ ὅτι τά ἔργα ἀποκαταστάσεως τοῦ χώρου δέν εἶχαν γίνει μέ ἔξοδα τοῦ Ναοῦ, ἀλλά ὅπως προείπαμε, οὔτε ἐχρησιμοποιεῖτο ὁ χῶρος ἀπό τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο), ἡ Ἑνότης κατέβαλε στό τότε Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τοῦ Ναοῦ σταδιακά τό ποσόν 1.910.000 γιά τήν χρήση τοῦ ὑπογείου χώρου ὡς βιβλιοπωλείου καί ἑξομολογητηρίου, ὅπως, ἐπίσης, 100.000 καί πλέον δραχμῶν γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ Κατηχητικοῦ ἔργου τῆς Ἐνορίας. Γιά νά προσδιορισθῇ ἡ ἀξία τῶν χρημάτων αὐτῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, σημειώνω ὅτι ὁ Ναός μας εἶχε μέ Ἀπόφασή του τῆς 28ης Σεπτεμβρίου 1987 ἀγοράσει τά 2/8 τῆς τριωρόφου μονοκατοικίας στήν ὁδό Καλλιδρομίου μέ 1.600.000 δραχμές!

 Σ’ αὐτά πρέπει νά προστεθοῦν ἡ ὀργάνωση τῶν Πανηγύρεων τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στό Ἐνοριακό Παρεκκλήσιό μας, οἱ τοιχογραφίες στό Παρεκκλήσιο, ὁ ἐξοπλισμός τοῦ Παρεκκλησίου μέ μικροφωνική ἐγκατάσταση, καθίσματα καί Ἱερά Σκεύη, συνολικῆς ἀξίας 7.710.000 δραχμῶν καί ἄλλες πολλές ἔκτακτες εἰσφορές, κυρίως δέ ἡ διάταξη τοῦ Καταστατικοῦ τῆς Ἑνότητος, ὅτι μετά τήν ὀψέποτε διάλυση τοῦ Σωματείου, ἅπασα ἡ κινητή καί ἀκίνητη περιουσία του περιέρχεται στόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων!

2. Ἐνῶ ἡ Ἑνότητά μας, χάρις στήν ἀγαθή προαίρεση καί οἰκονομική δυνατότητα πνευματικῶν παιδιῶν, εἶχε ἀποδυθεῖ στήν ἑτοιμασία γιά τήν δημιουργία ἑνός «Πνευματικοῦ Καταφυγίου Ἐγγάμων» (μέ Ναό στό ὄνομα τῆς Παναγίας μας «Η ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ», μέ Πνευματικό Κέντρο Ὁμιλιῶν, χώρους φιλοξενείας ζευγαριῶν, πού ἔχουν ἀνάγκη ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων τους, καί γενικά μέ χώρους, πού θά μποροῦν νά ἐπισκέπτονται ἔγγαμοι, ἀλλά καί ἄγαμοι), μοῦ ἔγινε ἡ ἀνάθεση τῆς Ὑπευθυνότητος τοῦ Ναοῦ μας, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων Ἀθηνῶν, ὁπότε διεπίστωσα ἰδίοις ὄμμασι τήν παντελῆ οἰκονομική ἀδυναμία του νά πραγματοποιήσῃ τήν ριζική του ἀνακαίνιση –πού ἦταν ἐπιτακτική ἀνάγκη νά γίνῃ–ἀφοῦ μέ πολλή δυσκολία ἀνταπεκρίνετο στά λειτουργικά του ἔξοδα, δεδομένου ὅτι ἡ Ἐνορία μας ἀπαρτίζεται ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀπό Γραφεῖα ἤ ἀλλοδαπούς.     

Τότε ἔστρεψα τίς γενναῖες προσφορές τῶν πνευματικῶν αὐτῶν ἀνθρώπων στόν Ναό μας, γιά τήν πραγματοποίηση τῆς ριζικῆς ἀνακαινίσεώς του, ἀλλάζοντας τόν προορισμό πού εἶχαν ὁρίσει στά χρήματά τους, γιά τήν δημιουργία τοῦ ἔργου, πού προανέφερα, καί σύν Θεῷ ἔγινε αὐτή ἡ ριζική ἀνακαίνιση τοῦ Ναοῦ μας, πού εἶναι εὐλογία γιά ὅλους μας!

Ἔτσι, τό ὄνειρο πού εἴχαμε μέ τήν πρεσβυτέρα μου ἀπό τήν νεότητά μας, γιά τήν δημιουργία ἑνός Πνευματικοῦ Καταφυγίου Ἐγγάμων, ἔμεινε μέχρι σήμερα ἀπραγματοποίητο, μέ ἕνα κτῆμα 25 στρεμμάτων καί τήν κτισμένη σάν Κάστρο περίφραξή του νά περιμένῃ μέ «ἀόρατα καί ἀκατασκεύαστα»  τά πνευματικά ὄνειρα, ἀλλά ὄχι χωρίς ἐλπίδα, γιατί εἴμαστε βέβαιοι, πώς ὅ,τι θέλει ὁ Θεός, παρά τίς ὅποιες ἀντιξοότητες, θά πραγματοποιηθῇ!          

 Αὐτά, πολύ περιληπτικά γιά τήν ἀμέριστη συμπαράσταση τῆς Ἑνότητός μας πρός τόν Ναόν μας, διότι μέ τόν Ναόν αὐτόν ἔχω συνυφανθεῖ προσωπικά μαζί του καί μέ τό πνευματικό μου ἔργο, ἐφ’ ὅσον σ’ αὐτόν τόν Ναό διηκόνησε ὁ Πατέρας μου, σ’ αὐτόν τόν Ναό βαπτίσθηκα, ἀνατράφηκα πνευματικά, νυμφεύθηκα, χειροτονήθηκα, ἐβάπτισα καί ὑπάνδρευσα τά παιδιά μου, καί μέ τήν ἀνοχή τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὑπηρετῶ ἐπί 50 καί πλέον ἔτη τό Ἱερόν του Θυσιαστήριον. Ἐξ ἄλλου καί μόνο ἡ ἐπεξηγηματική Ἐπιγραφή τῆς Ἑνότητος, ἔξω ἀπό τήν Πνευματική μας Ἑστία, ὑποδηλώνει τόν ἄρρηκτο δεσμό της μέ τόν Ναό, ἀφοῦ ρητῶς ἀναγράφει:«Σπουδαστήριον Ὀρθοδόξου Κατηχήσεως καί Ἐνοριακῆς ζωῆς»!

Στή συνέχεια ἁπλῶς θά ἀπαριθμήσω κάποιες ἀπό τίς σπουδαιότερες ἐκδηλώσεις καί συμμετοχές τῆς Ἑνότητός μας σέ Πανελλήνιο ἀλλά καί σέ Διεθνές ἐπίπεδο, στά πλαίσια τῆς πραγματώσεως τῶν Πνευματικῶν, Ἱεραποστολικῶν, Ἑκπαιδευτικῶν καί Πολιτιστικῶν σκοπῶν της.

1. Ἐπί 35 χρόνια δύο ἑβδομαδιαῖες Ὁμιλίες πνευματικοῦ καταρτισμοῦ στήν Πνευματική μας Ἑστία καί ἀνάρτηση Ὁμιλιῶν στό Διαδίκτυο. Τώρα πλέον γίνεται καί ἀπ’ εὐθείας μετάδοσή τους.
2. Χρηματοδότηση ἐκδηλώσεων τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Ἀθηνῶν (στό ὁποῖο ἤμουν Διευθυντής) στό Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτῶν, στή Λυρική Σκηνή καί στό Ἡρώδειον.
3. Χρηματοδότηση μεγάλου Συνεδρίου γιά τήν Παιδεία στήν Λυρική Σκηνή.
4. Φιλοξενεία σέ ξενοδοχεῖα, ἐμπεριστάτων Βορειοηπειρωτῶν καί Ρουμάνων.
5. Ἐξασφάλιση στέγης καί πόρων γιά τήν τετραετῆ (1999-2002) φοίτηση Ὀρθοδόξου Οὐκρανοῦ στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί μηνιαῖο ἐπίδομα ἐπί διετία καί πλέον σέ Ρουμάνον Ἱερομόναχον.
6. Χορήγηση ἐτησίων χρηματικῶν Βραβείων εἰς μαθητάς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Ἀθηνῶν.
7. Ἔξοδα Κηδειῶν ἐμπεριστάτων προσώπων & ἀπόσβεση χρεῶν.
8. Χορήγηση 350.000 δραχμῶν, συμβολή στήν ἀνέγερση Ναοῦ στή Ρουμανία.
9. Ἐνίσχυση τῆς Σερβικῆς μητροπόλεως Ἐρζεγοβίνης τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας μέ 6.400.000 δραχμές καί φάρμακα ἀξίας 500.000 δραχμῶν, τό ἔτος 1993, κατά τόν πόλεμο, πού εἶχε κηρύξει στή Σερβία τό ΝΑΤΟ. Εὐχαριστήρια Γράμματα μᾶς ἀπέστειλαν τότε οἱ νῦν Μακαριστοί, ὁ Πατριάρχης Σερβίας κυρός Παῦλος καί ὁ Μητροπολίτης Ἐρζεγοβίνης κυρός Ἀθανάσιος (Γιέφτιτς).
10. Χορηγία στήν Ἱ. Μητρόπολη Καμπάλας γιά ἀγορά ἀσθενοφόρου αὐτοκινήτου καί γιά δίδακτρα μαθητῶν 3.810.000 δραχμῶν μέσῳ τοῦ Ἱερέως π. Ἰωάννη Κιμπούκα.
11. Χορηγία 7.000.000 τό ἔτος 2002 στόν Μητροπολίτην Ζήλων Σωτήριον (μετέπειτα Μητροπολίτην Κορέας) μακαριστόν πλέον, γιά τήν ἀνέγερση ναοῦ στήν Κορέα.
12. Ὑπῆρξε κύριος χορηγός τοῦ Ἐνοριακοῦ μας Περιοδικοῦ, «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» πλέον τῆς 15ετίας, ἀπό τά 20 χρόνια κυκλοφορίας τοῦ Περιοδικοῦ!

Εἶναι καί ἄλλα πολλά ὅσα ἀξιωθήκαμε νά ἰδοῦμε ὅτι συνέβησαν,  καί ἐξιστορῶντας τα (γιά πρώτη φορά μετά ἀπό 35 χρόνια), δέν αἰσθάνομαι ἄφρων, διότι δέν ἔχω νά καυχηθῶ γιά τίποτα! Ὅλα ἐπετελέσθησαν μέ οἰκονομικές θυσίες πνευματικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μοῦ ἔκαμαν τήν μεγάλη δωρεά νά ἐπιλέξουν ἐμένα γιά νά βλέπω καί νά ἀπολαμβάνω τά ἔργα τους καί νά χαίρω χαράν μεγάλην, διαπιστώνοντας ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ συναθροίζει ἀνθρώπους στήν ἐπιτέλεση «καλῶν ἔργων». Τό μόνο πού συνεισέφερα ἦταν ὁ πόθος μου γιά τήν πραγματοποίηση τῶν ἔργων αὐτῶν, ἀλλά καί πάλι γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι  «ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. 2,13)!

Ὁ Θεός καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νά μᾶς ἀξιώσουν, «πρίν εἰς τήν γῆν ἀποστρέψω» νά ἰδοῦμε πραγματοποιούμενον καί τό Πνευματικόν Καταφύγιον Ἐγγάμων καί, ἰδίως, τόν Ναόν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς «Φοβερᾶς Προστασίας»!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 242

Ὀκτώβριος 2022