ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ!
Τό ὅτι ὁ Κόσμος δέν βαδίζει καλά νομίζω τό παραδέχονται οἱ πάντες. Ἡ ἀνθρωπότητα ἐδῶ καί χρόνια κατηφορίζει χωρίς φρένα καί ὁ ἀξιακός της κώδικας ἐκφυλίζεται στήν πορεία της μέσα στό χρόνο.
Πολλοί θά ποῦν ὅτι δέν πρόκειται γιά κατήφορο, ἀλλά γιά μιά φυσιολογική πορεία τῆς παγκόσμιας κοινωνίας πρός τό μέλλον, γιά κάτι πολύ συνηθισμένο, γιά κάτι πού συμβαίνει σέ ὅλες τίς ἐποχές, ὅτι τό φαινόμενο ἐξηγεῖται ἐπειδή οἱ καιροί ἀλλάζουν καί ὁ πολιτισμός φυσικά ἐξελίσσεται.
Τό ζητούμενο ὅμως εἶναι ἄν οἱ κοινωνίες ἐξελίσσονται ἐπ’ ἀγαθῷ, ἄν ἐξημερώνονται τά ἤθη τῶν ἀνθρώπων καί ἄν καί σέ ποιό βαθμό ἐξυπηρετεῖται τό ὄντως συμφέρον τους.
Δυστυχῶς ὅμως, ὅλα μαρτυροῦν ὅτι ἡ κατάσταση δέν εἶναι ρόδινη. Ὁ Κόσμος προχωρεῖ πρός τό μέλλον, ἀλλά καλύτερος δέν γίνεται.
Δέν εἶναι μόνο ἡ μάστιγα πού ἔπληξε τήν ἀνθρωπότητα τά δύο τελευταῖα χρόνια, εἶναι ὅλες οἱ καταστάσεις πού συμβαίνουν μέ ἔνταση στόν Πλανήτη ἐδῶ καί μιά εἰκοσαετία τοὐλάχιστον. Ἀπό τήν ἡμέρα τῶν γεγονότων στό Παγκόσμιο Κέντρο Ἐμπορίου, ἔχουν ἔλθει τά πάνω κάτω. Ἡ Ἱστορία τοῦ Κόσμου ἐκτυλίσσεται τρικυμιωδῶς καί στεριά δέν φαίνεται. Μᾶλλον πρός τό πέλαγος ξανοιγόμαστε.
Τί συμβαίνει ὅμως; Γιατί γίνεται ἡ ζωή μας ὁλοένα καί πιό ἀνυπόφορη; Γιατί ἐνῶ ἔχουμε τόσα ἀγαθά καί τόση τεχνολογία στήν ὑπηρεσία μας δέν μποροῦμε νά εὐτυχήσουμε; Γιατί συμπεριφέρονται ἔτσι οἱ ἄνθρωποι;
Χωρίς περιστροφές θά πῶ ὅτι ὅλα ὀφείλονται στήν ὁλοένα καί διευρυνόμενη ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, τόν Δημιουργό του. Μήν ψάχνουμε ἄλλη ἀπάντηση.
Ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, σέ ὅλες τίς παραμέτρους της, καί οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους, ἀποτελοῦσαν πάντοτε τό κριτήριο γιά τήν κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας, ὅλες τίς ἐποχές. Αὐτές οἱ δύο σχέσεις τέμνουν τόν κώδικα ὅλων τῶν ἀξιῶν κάθε κοινωνίας, τίς συμπεριφορές τῶν λαῶν καί τίς ἐπιδιώξεις τῶν ἀρχόντων.
Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς εἶπε, ὅταν ρωτήθηκε, καί ὁ Χριστός, «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ...... καί τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. Ἐν ταύταις ταῖς δυσίν ἐντολές ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματ. ΚΒ΄ 40). Δέν μπορεῖ νά ἐξηγεῖται ἀλλιῶς.
Καί, ναί μέν, οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν μεταξύ τους πάντοτε διακυμαίνονταν, ἀνάλογα μέ τήν ἐποχή, μέ δεδομένη τήν ἀέναη τάση τῶν ἰσχυρῶν νά ἐκμεταλλεύονται τούς ἀδυνάτους, ἐκεῖνο ὅμως πού τά τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται γενικά, καί μέ τέτοια ἔμφαση, εἶναι ἡ τάση τῆς ἀμφισβήτησης τοῦ Θείου, σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, καί τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό καί τῆς αὐτονόμησής τους.
Ἐπειδή στίς ἡμέρες μας ὁ ἄνθρωπος μέ τήν πρόοδο τῆς τεχνολογίας καί τῶν ἐπιστημῶν ἀπέκτησε μεγάλη αὐτοπεποίθηση, θεώρησε ὅτι ὁ Θεός δέν τοῦ εἶναι καί τόσο ἀπαραίτητος. Θά λέγαμε ὅτι ἡ ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ μᾶλλον θέτει ἐμπόδια στά σχέδια τῶν ἀνθρώπων. Ὅσο πιό πολύ προχωρεῖ ἡ τεχνολογία, τόσο ὑποχωρεῖ ὁ Θεός. Τελευταῖα κυλοφορεῖ ἔντονα ἡ φήμη καί ἡ προσδοκία ὅτι ἐπιχειρεῖται νά γίνει ὁ ἄνθρωπος καί ἀθάνατος (!), καί τότε εἶναι πού δέν θά μᾶς χρειάζεται ὁ Θεός ἐντελῶς!
Ἐντάξει, αὐτό δέν εἶναι καί τόσο καινούργιο. Κάθε τόσο γιά τό ἴδιο πρᾶγμα γίνεται λόγος ἀλλά δέν ἀλλάζει καί τίποτε.
Σωστά, ἀμφισβητίες ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε, καί ἄθεοι καί αἱρετικοί. Τό θέμα, ὅμως, δέν ἐντοπίζεται σέ ὅσους ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί δέν εἶναι ἐπικίνδυνοι, αὐτοί ψάχνουν νά τά βροῦν μέ τόν ἑαυτό τους, εἶναι ἁπλά χαμένοι.
Ὁ κίνδυνος γιά τήν κοινωνία προέρχεται ἀπό ἄλλη κατηγορία ἀνθρώπων, ἀπό ἐκείνους πού δέν σέβονται κανέναν Θεό, οὔτε αὐτόν πού τούς ὑπέδειξαν ἐκεῖνοι πού τούς ἀνέθρεψαν, οὔτε καί τόν Θεό τῶν ἄλλων. Οἱ ἀθεόφοβοι εἶναι τό ζήτημα!
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ὁ σεβασμός, εἶναι τό κριτήριο γιά τή διάκριση τῶν ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς, καί αὐτό δέν τό ἔθεσε ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος τό ἔθεσε. Καί ἐξ στόματος ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν ἐποχῶν μιλάει ὁ σταυρωμένος εὐγνώμων ληστής ἀπευθυνόμενος στόν ἄλλο, πού ἀνάμεσά τους ἔχουν τόν Χριστό: «Οὐ φοβεῖ σύ τόν Θεόν;». Ἐκεῖνος τράβηξε τή γραμμή, πού διακρίνει τούς ἀνθρώπους καί τίς κοινωνίες ὅλης τῆς Ἱστορίας.
Τό λέει καί ὁ λαός μας ὅταν ἐκφράζεται. Ἀθεόφοβους χαρακτηρίζει ὅσους δέν ἔχουν ἱερό καί ὅσιο, δέν τούς λέει ἀθέους. Καί ὁ λαός αὐτός ξέρει, ἐκεῖνος ἔδωσε τά φῶτα στόν Κόσμο καί αὐτό τό παραδέχονται ὅλοι.
Οἱ Ρωμαῖοι Αὐτοκράτορες πού ἐδίωξαν τούς χριστιανούς ἐπί τριακόσια χρόνια καί οἱ ἀκόλουθοί τους, δέν ἦσαν καθόλου ἄθεοι. Τυπικότατοι ἦσαν. Καί θυσίες καί λατρεία προσέφεραν, ἀλλά τόν Θεό δέν τόν ἐσέβοντο, δέν τόν φοβόταν. Καί ποιόν Θεό; Μά ἐκεῖνον τόν ἄγνωστο, τόν ὁποῖον τιμοῦσαν οἱ Ἀθηναῖοι τετρακόσια χρόνια πρίν ἀπό ἐκείνους καί ἤξεραν γι’ Αὐτόν.
Ὅλοι οἱ δυνάστες τῆς Ἱστορίας ἤξεραν ὅτι ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο πού τούς ὑπερέβαινε, ἀλλά δέν ἤθελαν νά τό σεβαστοῦν.
Ὁ Αὐτοκράτορας Ἰουλιανός ἤξερε, γιατί, καί γράμματα πολλά ἔμαθε, καί Ἀναγνώστης ἐκάρη, ἀλλά φόβο Θεοῦ δέν εἶχε, καί μάλιστα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, γιατί γνώριζε ὅτι Ἐκεῖνον πολεμοῦσε.
Οἱ πρῶτοι τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπανάστασης ἤξεραν ποιός ἦταν ὁ Θεός τοῦ λαοῦ πού πῆγαν νά κυβερνήσουν, γι’ αὐτό καί Τόν πολέμησαν. Ὁ παπα-Γιώργης Μεταλληνός ἔλεγε, ὅταν ἀναφερόταν στόν Μάρξ: «ὅλα καλά, ἀλλά ὁ Θεός τί τοῦ ἔφταιξε;» Ἔλεγε ἐπίσης ὅτι ὁ Ἰωσήφ Στάλιν δέν μποροῦσε νά κοιμηθεῖ τά βράδυα ἄν δέν ἦταν στό δωμάτιό του τοὐλάχιστον ἡ γάτα του. Γιατί ἄραγε;
Εἶναι ὅμως καί οἱ τωρινοί ἀθεόφοβοι καί ἄς ἐπικαλοῦνται τήν δῆθεν πίστη τους κάποιοι ἀπ’ αὐτούς. Ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι.
Τί τούς ἔφταιξε ὁ Θεός καί τόν ἄφησαν νά σταυρωθεῖ ΜΟΝΟΣ τό προπερυσινό Πάσχα; Δέν τόν φοβήθηκαν καθόλου ἢ φοβήθηκαν περισσότερο κάτι ἄλλο, πιό ἰσχυρό κατά τή γνώμη τους;
Γιατί ἐπιμένουν νά ἐξαφανίσουν ἀπό τήν μαθησιακή ὕλη τῶν σχολείων κάθε διδασκαλία γιά τόν Θεό; Ξέρουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀλλά δέν τόν φοβοῦνται, δέν τόν σέβονται.
Αὐτοί πού καταστρέφουν τίς χριστιανικές ἐκκλησίες στόν Δυτικό Κόσμο (δεκάδες εἶναι μόνον στόν πολύπαθο Καναδά) ξέρουν ποιός εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά δέν τόν φοβοῦνται. Τό ἴδιο κάνουν καί ἐδῶ στήν πατρίδα μας ἐκεῖνοι πού βεβηλώνουν παντοιοτρόπως τίς ἐκκλησιές. Δέν εἶναι ξένοι, κατά βάση δικοί μας εἶναι.
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅταν σέ ἕνα πρόσφατο ταξίδι μου στή Θεσσαλονίκη παρατήρησα ὅτι στό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Δεξιᾶς, ἐπί τῆς Ἐγνατίας Ὁδοῦ, στό κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ξύλινες ἐξώθυρες ἔχουν καλυφθεῖ ἀπό ἄλλες σιδερένιες, πού τοποθετήθηκαν προφανῶς γιά νά προστατεύσουν τήν ἐκκλησία. Μά ἀπό ποιούς νά προστατεύσουν τό Ναό; Ἀπό τά παιδιά μας βέβαια, τά παιδιά μιᾶς κοινωνίας ἀθεόφοβης.
Σάν νά ἐκφράζει τήν ἀγωνία ὅλου τοῦ λαοῦ μας ἕνας φίλος μοῦ εἶπε αὐτές τίς μέρες: «Ἀπέναντι εἶναι σήμερα ὅλοι αὐτοί πού δέν πηγαίνουν τήν Κυριακή τό πρωΐ στήν ἐκκλησία».
Γιά σκεφτεῖτε το, φαντάζει σκληρό ἀλλά, γιατί δέν πᾶμε ὅλοι ἐμεῖς στήν ἐκκλησία τήν Κυριακή, ἀφοῦ μᾶς τό ζήτησε ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης μας; Τόν πιστεύουμε, δέν ἀμφιβάλλουμε, ξέρουμε ὅτι ὑπάρχει, μιλᾶμε καί στά παιδιά μας καί στούς ἄλλους γι’ Αὐτόν, ἀλλά δέν τόν φοβόμαστε, δέν μᾶς νοιάζει. Φταῖνε ἄλλωστε οἱ παπάδες!
Αὐτοί πού ἀφαίρεσαν τίς ζωές τῶν γυναικῶν τους τήν περασμένη χρονιά, φαντάζομαι δέν ἦσαν ἄθεοι. Μπορεῖ νά φοροῦσαν καί σταυρό στό λαιμό τους. Τό ἴδιο ἴσως καί ἐκεῖνοι οἱ πρωταγωνιστές τῆς πρόσφατης εἰδησιογραφίας πού λέγεται ὅτι ἐκμεταλλεύτηκαν σεξουαλικά νέους ἀνθρώπους στήν πατρίδα μας. Ἁπλά ἀθεόφοβοι ἦσαν.
Τό ἴδιοι καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἐκφράστηκαν μέ τόσο ἀκραίους χαρακτηρισμούς γιά ὅσους ἐπιφυλάχθηκαν νά διαθέσουν τό σῶμα τους στίς ὑποδείξεις τῶν “εἰδικῶν” καί στόν καταναγκασμό τῶν ἀρχόντων, αὐτήν τήν περίοδο. Μπορεῖ νά εἶναι «πολύ καλοί κύριοι» ἀλλά τόν συνάνθρωπο δέν τόν σέβονται καί, ἑπομένως, οὔτε καί τόν Θεό. Οὔτε τόν φοβοῦνται. Καί ἄς πηγαίνουν, κάποιοι ἀπό αὐτούς, στήν ἐκκλησία τήν Κυριακή τό πρωΐ.
Καί τό συγκλονιστικότερο! Μερικοί προεξάρχοντες ἔχουν ἰδιότητες καί σχήματα, πού προϋποθέτουν φόβο Θεοῦ, καί αὐτοί γιά λόγους πού δέν τούς ἀφοροῦν κἄν, ἔφθασαν στό σημεῖο νά στερήσουν τό ψωμί ἀπό τούς ὑφισταμένους τους.
Γιατί πολεμεῖται τόσο πολύ ὁ γάμος; Μά ἐννοεῖται γιατί εἶναι Θεία παραγγελία. Γιατί ἀποφεύγουν οἱ νέοι μας τόν θρησκευτικό γάμο; Μά, ἄν δέν πᾶς στήν Ἐκκλησία τήν Κυριακή τό πρωΐ, θά πᾶς γιά νά εὐλογήσεις τόν γάμο σου; Μή μᾶς φαίνεται παράδοξο. Μήπως καταντήσαμε τά παιδιά μας ἀθεόφοβα;
Μά καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού κατά καιρούς, ὅπως καί πρόσφατα, διεκδικῶντας λίγες στιγμές προβολῆς, γιά νά βγοῦν ἀπό τήν ἀσημαντότητά τους καταφέρονται μέ σχόλια καί ὕβρεις γιά τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Πίστης, θεωρῶντας πὼς ἔτσι δείχνουν μοντέρνοι, δέν εἶναι ἄθεοι οὔτε ἄπιστοι, ἀθεόφοβοι εἶναι καί μάλιστα ἐντελῶς. (Βλέπετε, δέν ἔχουν διαβάσει πῶς ἦσαν οἱ τελευταῖες στιγμές τῆς ζωῆς τοῦ ἐμπνευστῆ τους Βολταίρου!).
Τά πράγματα εἶναι, λοιπόν, περισσότερο ἁπλά ἀπό ὅσο νομίζουμε. Ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἔχει αὐτονομηθεῖ. Ὄχι μόνον δέν ἔχει τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ, τόν ἔχει καταργήσει, ἐπειδή θεωρεῖ πὼς ἔχει τά πάντα.
Οἱ κότες, λένε στά μέρη μου ἐκεῖ στή Θεσσαλία, ὅταν πίνουν νερό μετά σηκώνουν τό κεφάλι τους καί κοιτάζουν στόν οὐρανό, ἀπό εὐγνωμοσύνη. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι μόνον ὅταν ξαπλώσουμε τό σῶμα μας στό κρεβάτι τοῦ νοσοκομείου βλέπουμε τόν Οὐρανό.
Γιατί ὅμως ὅλα αὐτά; Ἁπλά γιατί, παραφράζοντας λίγο τήν περίφημη φράση τοῦ Ντοστογιέφσκι, θά λέγαμε ὅτι «Χωρίς φόβο Θεοῦ, ὅλα ἐπιτρέπονται»!
Δημήτριος Κοσκινιώτης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 235
Μάρτιος 2022