Ἀνδρομάχη Γεωργίου
Πρώτη, στίς 15 Μαΐου 2021 ἐκοιμήθη, σέ μέση ἡλικία, ἡ Ἀνδρομάχη Γεωργίου, μετά ἀπό σύντομη δοκιμασία καρκίνου, ὁ ὁποῖος τήν ὁδήγησε νά ζήσῃ μέ σπάνιο τρόπο τόν γάμο της μέ τόν Χριστόν μας!
Ἀντίθετα ἀπό τήν συνήθη ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων, πού διαπιστώνουν ὅτι ὁ θάνατός τους εἶναι ἐγγύς, μόλις πληροφορήθηκε ὅτι δέν ἔχει πολύ χρόνο ζωῆς, κυριαρχήθηκε ἀπό μιά ἀπερίγραπτη χαρά καί ἀνυπομονησία νά φύγῃ ἀπό τόν κόσμο μας καί νά σπεύσῃ στόν Χριστό μας!
Ὡς Πνευµατικός της, ἔγινα κοινωνός αὐτῆς τῆς µεγάλης Χάριτος, πού ἔλαβε ἀπό τόν Χριστόν µας καί τήν ἐµακάρισα, διότι δέν εἶχε ἀνάγκη παρηγορητικῶν λόγων, ἀλλά ἀνάγκη νά εὐχαριστῇ ἀπό τήν ψυχή της τόν Χριστόν καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκον καί νά τούς ζητῇ νά τῆς δώσουν δυνάµεις νά βαστάσῃ αὐτήν τήν ἀπερίγραπτη χαρά!
Πιστεύω ὅτι ἡ µεγάλη Χάρη τῆς ἐδόθη, γιατί ἀγάπησε τόν Θεό µας πάνω ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναµίες της, γιατί διατήρησε µέσα της τήν ἀσυµβίβαστη ἐπιλογή τῆς Ἀλήθειας καί κατεδίκασε µέ ὅλη τή δύναµη τῆς ψυχῆς της, τίς ὁποιεσδήποτε µικροδικαιολογίες, πού συσκοτίζουν τόν νοῦ καί τελµατώνουν τήν ψυχή.
Ἀγάπησε πολύ τούς ἀνθρώπους, καί παρ’ ὅτι τά ἔσοδά της ἦσαν πενιχρά, «πτωχούς ἀστέγους εἰσήγαγε εἰς τόν οἶκον» της, καί σκόρπιζε ἀγάπη καί χαρά σέ µικρούς καί µεγάλους. Σπούδασε ἠθοποιΐα, ἀλλά δέν ἀκολούθησε τόν εὔκολο δρόµο πολλῶν ἠθοποιῶν, πού θυσιάζουν τίς Ἀρχές καί τήν προσωπικότητά τους γιά νά ἀποκτήσουν φήµη καί χρήµατα. Ἐφρόντιζε νά δηµιουργῇ «ἦθος», αὐτό πού ὑπαγορεύει καί τό χρέος τοῦ ἠθοποιοῦ. Κυρίως δέ, τό ἐφρόντιζε στά νέα παιδιά, µέ τά ὁποῖα εἶχε ἀσχοληθεῖ τά τελευταῖα χρόνια. Οἱ νέοι τήν ἀκολουθοῦσαν σάν πνευµατικό τους ὁδηγό καί πολλοί γνώρισαν µέσῳ αὐτῆς, τήν Ἐκκλησία!
Συµµετεῖχε µέ ἐνθουσιασµό σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς Ἐνορίας µας καί ἐπί πολλά ἔτη, µαζί µέ ἄλλα πρόσωπα ἐστόλιζε τόν Ἐπιτάφιο τοῦ Ναοῦ µας.
Ἔζησε µέ πάθος καί αὐτό ἔδιδε στούς ἐπιφανειακούς ἀνθρώπους τήν ἐντύπωση ὅτι ἀνῆκε στήν κατηγορία τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦνε κυρίως µέ τίς αἰσθήσεις τους. Δέν ἔκαµαν τόν κόπο νά διαβάσουν καλά τόν χαρακτῆρα της καί τήν ποιότητα ζωῆς, πού ἐπιθυµοῦσε ἡ ψυχή της. Ὁ Χριστός µας, ὅµως, πού δέν διάβασε ἁπλῶς, ἀλλά ἐπισκοποῦσε τήν ψυχή της ἕως τοῦ ἀσυνειδήτου της καί τό σῶµα της µέχρι «µυελοῦ ὀστέων», τῆς ἀνταπέδωσε «ἐν τῷ φανερῷ», ὅλα ἐκεῖνα, πού ἐργάσθηκε καί ἔζησε «ἐν τῷ κρυπτῷ».
Ἄς εἶναι ἡ µνήµη της Αἰωνία!
π. Β. Ε. Β.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Ἄρθρου 228-229
Αὔγουστος-Σεμπτέμβριος 2021