Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!
Κάθε χρόνο, αὐτόν τόν µήνα, τόν πιό σκοτεινό καί κρύο, µέσα στήν καρδιά τοῦ χειµῶνα, οἱ ἄνθρωποι εἴχαµε τήν ἀναµονή τῶν Χριστουγέννων γιά παρηγοριά καί χαρά. Μπορεῖ ὁ ἥλιος νά ἦταν κρυµµένος ἀπό σύννεφα, ὅµως κάθε σπίτι στόλιζε τά φωτάκια του, τά φαναράκια του, τά κεριά του τά λουλούδια του, ὅλα τά ἐποχιακά του, τέλος πάντων καί ἡ µελαγχολία τοῦ χειµῶνα γινόταν ἐλαφρότερη.
Φέτος ὅµως, κάθε εἶδος χαρᾶς ἀποκλείστηκε ἀπό τή ζωή µας, µέ σαδιστική µεθόδευση. Μέ ἕνα γελοῖο σκεπτικό, ἡ κρατική ἐξουσία ἐπενέβη στίς στοιχειωδέστερες ἐλευθερίες τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως, ἐλευθερίες, τίς ὁποῖες ποτέ στήν παγκόσµια Ἱστορία, κανένα πολιτικό καθεστώς, ὅσο στυγνό και ἀπολυταρχικό καί ἄν ἦταν, δέν εἶχε διανοηθεῖ να τίς ἀφαιρέσει. Τό πολύ-πολύ, µέχρι τώρα, ὁρισµένα δικτατορικά καθεστῶτα, νά ἔφταναν νά φυλακίσουν µέσα στά σπίτια τους κάποιους ἀπό τούς άντιφρονοῦντες, πού ἦσαν παγκόσµια γνωστοί, γι᾽αὐτό δέν διακινδύνευαν νά τούς φυλακίσουν στίς ἐπίσηµες κρατικές φυλακές, γιατί φοβόνταν τίς διπλωµατικές ἐπιπτώσεις. Καθεστώς, πού νά φυλακίσει ὅλους τούς πολῖτες στά σπίτια τους, δέν εἶχε παρουσιαστεῖ ποτέ µέχρι τώρα!
Ἀλλά, δέν εἶναι µόνον ἡ φυλακή. Εἶναι καί ὁ ἀποκλεισµός -µέ καθαρά σαδιστική µέθοδο- ἀπό κάθε τι πού µπορεῖ νά δώσει χαρά καί ἀνακούφιση στούς πολῖτες, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν τίποτε ἄλλο νά κάνουν, ἀπό τό νά κάθονται κλεισµένοι στά σπίτια τους σάν µελλοθάνατοι καί νά ὑφίστανται ἀπό τό πρωί µέχρι τό βράδυ µιά ψυχολογική τροµοκρατία, πού τούς ὑποδαυλίζει καί τούς τρέφει τόν τρόµο γιά τίς πιθανές ἀρρώστειες καί τό θάνατο.
Κάποια γηραιά κυρία, ἀπό αὐτές πού φιλοδοξοῦν νά τίς γράψει ἡ Ἱστορία (δέχτηκε, προφανῶς, ἐντολή ἀπό τήν κυβέρνησή της, νά κάνει κάποια ὑποστηρικτική δήλωση) ἀνακοίνωσε βαρύγδουπα, ἀπευθυνόµενη στό συναίσθηµα τῶν πολιτῶν ὅτι, κοιτάζοντας τούς ἄδειους δρόµους τῆς πατρίδας της, δέν βλέπει ἄδειους δρόµους. Βλέπει δρόµους γεµάτους ἀγάπη!… Τό ἐρώτηµα, βέβαια, εἶναι ποῦ βλέπει τούς δρόµους (ἄδειους ἤ γεµάτους) καθότι δέν συνηθίζει νά πατάει τό ἁβρό της ποδαράκι ἐκεῖ ὅπου πατοῦν οἱ πληβεῖοι. Καί ποῦ ξέρει τί θά πεῖ ἀγάπη, ἀφοῦ ὁ κόσµος της εἶναι τόσο ἄψυχος, ἄδειος καί παγωµένος, ὅσο ὁ κόσµος µέσα στόν ὁποῖο θέλουν νά µᾶς βάλουν κι ἐµᾶς να ζήσουµε. Ἕνας κόσµος ὅπου βασιλεύει ὁ φόβος καί ἡ παγωνιά, σάν τόν µυθικό κόσµο τῆς Νάρνια.
Δέν ξέρω πόσοι ἀπό σᾶς γνωρίζετε τόν κόσµο τῆς Νάρνια, τόν κόσµο, πού δηµιούργησε ὁ µεγάλος καθηγητής τῆς Ὀξφόρδης καί τοῦ Καίµπριτζ καί συγγραφέας καί θεολόγος, ὁ Clive Staples Lewis, στό Χρονικό τῆς Νάρνια, τό Χρονικό ἑνός µαγεµένου βασιλείου, ὅπου ἦταν πάντα χειµῶνας, ἀλλά ποτέ Χριστούγεννα! Ὅπου οἱ δρόµοι ἦταν πάντα ἄδειοι, βυθισµένοι στήν παγωνιά καί στή σιωπή τοῦ χιονιοῦ κι οἱ κάτοικοι ζοῦσαν ἀποµονωµένοι, κρυµµένοι στά σπίτια τους, παρέα µέ τό φόβο καί τήν ἀπελπισία.
Μήπως αὐτό σᾶς θυµίζει τίποτα;
Μᾶς λένε ὅτι ὁ κόσµος µας χρειάζεται “ἐπανεκκίνηση”. Ὁ Lewis ἤξερε καλά ἀπό “ἐπανεκκίνηση” καί σέ παγκόσµιο ἐπίπεδο (πολέµησε καί τραυµατίστηκε στόν Πρῶτο Μεγάλο Πόλεµο, ἐκεῖνον πού, ὑποτίθεται, θά ἔβαζε τέλος σέ ὅλους τούς πολέµους) ἀλλά καί σέ προσωπικό ἐπίπεδο, καθώς ἀπό τήν ἀθεΐα τῆς νεότητάς του, ἀνακάλυψε τήν Πίστη τῆς ὡριµότητάς του. Καί εἶναι ἀπόδειξη τοῦ πόσο σπάνια καί καθαρή ἦταν ἡ διάνοιά του, ὥστε παρόλο πού γνώρισε σάν πίστη τόν Ἀγγλικανικό Προτεσταντισµό, κάποια ἀπό τά θεολογικά του βιβλία, θά µποροῦσε κάλλιστα νά τά εἶχε γράψει Ὀρθόδοξος θεολόγος, γιά νά µήν πῶ ὅτι εἶναι ὀρθοδοξώτερα πολλῶν ὀρθοδόξων θεολόγων!
Ὅλοι ξέρουµε πόσο ἀπέτυχε ἡ “ἐπανεκκίνηση” τοῦ Α´ Μεγάλου Πολέµου, ὁ ὁποῖος, ὄχι µόνο δέν κατάργησε τούς πολέµους, ἀλλά ἔφερε κι ἄλλον ἕναν µεγάλο κι ἄλλους πολλούς µικρότερους. Κι ὅλοι ξέρουµε πόσα ἑκατοµµύρια ἀνθρώπινες ζωές χάθηκαν καί χάνονται, ἄδικα, σάν νά µήν ἔχουν καµµιά ἀξία.
Καί ἔφτασαν πάλι νά µᾶς λένε ὅτι ὁ κόσµος µας χρειάζεται κι ἄλλη “ἐπανεκκίνηση”….
Σᾶς φαίνεται καλή ἰδέα;
Κοιτᾶξτε ἔξω ἀπό τό παράθυρό σας. Τί βλέπετε;
Ἐγώ βλέπω ἄδειους δρόµους, µέ λιγοστούς διαβάτες, κουκουλωµένους, µέ κρυµµένα πρόσωπα, νά κοιτάζουν καχύποπτα ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἕτοιµοι γιά καυγά!
Γείτονες, πού µένουν στό ἴδιο κτίριο, τρέχουν νά ἁρπάξουν πρῶτοι τό ἀσανσέρ, νά προλάβουν νά ἀνέβουν µόνοι στόν ὄροφό τους, µήν τύχει καί τούς τό µολύνει ὁ γείτονας µέ τήν παρουσία του.
Και ὅλοι µέ τό τηλέφωνο στό χέρι, ἕτοιµοι νά καταδώσουν τούς “παραβατικούς”(!) στήν ἀστυνοµία, ἡ ὁποία, ξαφνικά, ἔγινε ἡ κυρίαρχη παρουσία στή ζωή µας, ἀλλά ὄχι γιά προστασία καί βοήθεια (ἀφοῦ εἴµαστε τό ἴδιο ἀπροστάτευτοι, ὅπως πάντα, ἀπό ἐνοχλήσεις καί ἐπιθέσεις παντός εἴδους) ἀλλά γιά νά ἐπισύρουν τήν ἀπειλή προστίµων στούς ῾ψεκασµένους᾽, ὅπως ἀποκαλεῖ µέ µεγάλο σεβασµό, ὁ εὐγενέστατος πρωθυπουργός µας, τούς πολῖτες πού διαφωνοῦν µαζί του.
Οἱ φράσεις: «θά σέ καταγγείλω», «θά πάρω µέτρα ἐναντίον σου», «τώρα φωνάζω τήν ἀστυνοµία», εἶναι ἡ πιο συχνή µορφή ἐκδήλωσης “ἀγάπης” µεταξύ τῶν ξέχειλων ἀπό ἀγάπη συνανθρώπων! Ἀκόµα χειρότερα, βέβαια, ὑπάρχουν καί αὐτοί πού µένουν σιωπηλοί, παρακολουθοῦν τά πάντα, καί… καταδίδουν: «ἄνοιξε τό µαγαζί του», «δέν φοράει µάσκα», «ἔβαλε τρεῖς φίλους στό σπίτι του» καί, κυρίως, τό µεγαλύτερο ἔγκληµα: «πήγε στήν Ἐκκλησία»! Τρέξτε, πιᾶστε τον, βᾶλτε του πρόστιµα, ἀφανῖστε τον….
Αὐτοί εἶναι οἱ δρόµοι οἱ “γεµᾶτοι ἀγάπη”, πού βλέπει ἡ µεγάλη κυρία καί ὅσοι ἀνίδεοι βλέπουν τά ἴδια µέ αὐτήν.
Καί αὐτός εἶναι ὁ κόσµος, πού ὁραµατίζονται νά φτιάξουν µέ τήν “ἐπανεκκίνησή” τους. Ἴδιος µέ τό µυθικό βασίλειο τῆς Νάρνια: Πάντα χειµῶνας, ποτέ Χριστούγεννα!
Σέ ὅλες τίς ἐποχές, σέ ὅλους τούς αἰῶνες, σέ ὅλες τίς “ἐπανεκκινήσεις”τῆς ἀνθρωπότητας, οἱ ἴδιες διαταγές, ἡ ἴδια “ἐξουσία”, στηριγµένη στά ὅπλα της, στό χρῆµα της, στήν ἀστυνοµία της, στά σπαθιά καί στά κοντάρια καί στίς ἁσπῖδες της!
Κι ὁ Ὀκταβιανός Αὔγουστος, ὁ πρῶτος αὐτοκράτορας τῆς Ρώµης, ὄχι ἁπλᾶ παντοδύναµος ἀλλά ἀνακηρυγµένος ἐν ζωῇ θεός, ῾ἐπανεκκίνηση᾽ἔκανε ὅταν ἔβγαλε τό διάταγµα τῆς ἀπογραφῆς ὅλης τῆς οἰκουµένης! Ἔτσι νόµιζε! Ὀχυρωµένος µέσα στή χλιδή τῶν παλατιῶν του, ἀσφαλισµένος πίσω ἀπό τίς ἁσπῖδες τῶν λεγεώνων του, µεθυσµένος ἀπό τή δόξα καί τή δύναµή του, ἀποφάσισε τήν ῾ἐπανεκκίνηση᾽τῆς οἰκουµένης του καί τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσµου πού, κατά τή γνώµη του, τοῦ ἀνῆκε.
Καί πράγµατι, ἡ “ἐπανεκκίνηση” ἔγινε. Ἀλλά ὄχι ἀπό αὐτόν!
«Σκύµνος λέοντος Ἰούδα· ἀναπεσών κεκοίµησαι ὡς λέων καί ὡς σκύµνος· τίς ἐγερεῖ σε, βασιλεῦ;»
Στό µυθικό βασίλειο τῆς Νάρνια, ἦταν ὁ Ἄσλαν, τό ληοντάρι πού συµβολίζει τόν «Λέοντα ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα», αὐτός που ἔδιωξε τόν χειµῶνα καί ἔφερε τά Χριστούγεννα.
Στή Ρωµαϊκή αὐτοκρατορία τοῦ Ὀκταβιανοῦ Καίσαρα Αὐγούστου, ἦταν τό “ληονταράκι” τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, πού “κοιµόταν” στή φάτνη στήν Βηθλεέµ, Αὐτός πού ἐπανεκκίνησε τήν ἀνθρωπότητα καί χώρισε τήν Ἱστορία στά δύο!
Κανένας καί τίποτα δέν θά τό ἀλλάξει αὐτό. Τό µόνο πού µποροῦν νά κάνουν εἶναι νά διατρανώνουν τή βλακεία τους, ὅπως ἐδῶ καί 2020 χρόνια, διατρανώνεται ἡ βλακεία τοῦ Ὀκταβιανοῦ, πού ἀνακήρυξε τόν ἑαυτό του θεό τῆς οἰκουµένης!
Μόνο καί µόνο ἐπειδή «ὁ Λέων τῆς φυλῆς Ἰούδα» ἔχει ξαπλώσει καί φαίνεται ὅτι κοιµᾶται.
Τή Γέννησή Του θέλουµε νά γιορτάσουµε µαζί σας κι ἐµεῖς.
Γιά ὅσους δέν µᾶς ξέρετε, εἴµαστε µιά µικρή ὁµάδα «ἀνάγνωσης καί ὀρθοφωνίας», κάτι σάν λέσχη βιβλίου, ἄν θέλετε.
Γιατί, ὅσο περνάει ὁ καιρός, οἱ ἄνθρωποι παύουν νά διαβάζουν. Κι ὅποιος παύει νά διαβάζει, παύει νά ἀκούει. Κι ὅποιος παύει νά ἀκούει, παύει νά µαθαίνει. Κι ὅποιος παύει νά µαθαίνει, παύει νά εἶναι σοφός. Κι ὅποιος παύει νά εἶναι σοφός, εἶναι ἀνόητος. Κι ὅποιος εἶναι ἀνόητος, εἶναι ἄχρηστος –καί ἐπικίνδυνος– καί στόν ἑαυτό του καί στο κοινωνικό σύνολο.
Ἔτσι κι ἐµεῖς, αὐτή τή χρονιά, ἀφοῦ δέν µποροῦµε νά σᾶς καλέσουµε ὅπως κάθε χρόνο νά γιορτάσουµε µαζί Χριστούγεννα, ἀποφασίσαµε νά ἀξιοποιήσουµε τήν τεχνολογία. Ψάξαµε µέσα στούς θησαυρούς, τούς θαµµένους βαθειά κάτω ἀπό τή σκόνη τοῦ χρόνου καί ἀνασύραµε ἱστορίες ἀνθρώπων γεµάτες ἀπό τό νόηµα τῆς γιορτῆς, γιά νά τίς µοιραστοῦµε µαζί σας.
Φέτος, σέ πεῖσµα ὅσων θέλουν νά µᾶς ἀποµονώσουν καί νά µᾶς καταθλίψουν, ἐµεῖς θά εἴµαστε µαζί σας κάθε ἀπόγευµα, ἀπό τίς 20 τοῦ µηνός Δεκεµβρίου, ἡµέρα Κυριακή, µέχρι καί τήν παραµονή τῶν Χριστουγέννων. Καί κάθε ἀπόγευµα, γιά λίγη ὥρα – γιά να µή σᾶς κουράσουµε– θά σᾶς διηγώµαστε ἀπό µία ἤ δύο χριστουγεννιάτικες ἱστορίες, στό κανάλι τῶν Ἐκδόσεων ΥΠΑΚΟΗ, στό You Tube.
Γιατί ὁ δικός µας χειµῶνας ἔχει παγωνιά, ἀλλά ἔχει καί Χριστούγεννα!
Γιά Σχόλια: ninetta1blogspot.com Νινέττα Βολουδάκη
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 220
Δεκέμβριος 2020