Χθές, ἡμέρα Κυριακή 19 Μαΐου 2024, τελέσαμε στόν Ἱερό Ναό μας τό τρίμηνο μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου.
Ὁ χρόνος, ὅπως μᾶς φαίνεται, περνάει μέ ὁλοένα αὐξανόμενη ταχύτητα. Τρεῖς μῆνες πέρασαν ἀπό τήν ξαφνική καί ἀναπάντεχη ἀναχώρησή του γιά τήν οὐράνια ζωή καί ὅμως, μᾶς φαίνεται σάν νά ἦταν χθές καί ἡ παρουσία του ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὁρατή στήν καθημερινότητά μας. Αὐτό μᾶς εἶπαν καί τα πνευματικά του παιδιά, οἱ πατέρες πού ἦρθαν νά προσευχηθοῦν μαζί μας γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του, ὁ Ἱερομόναχος π. Σάββας καί ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀνδρέας Ντότσικας.
Ὁ πατήρ Ἀνδρέας, στό τέλος τοῦ μνημοσύνου, μοιράστηκε μαζί μας μερικές ἀπό τίς ἀναμνήσεις του ἀπό τήν πολύχρονη καί γεμάτη ἀπό πνευματικές ἐμπειρίες ζωή του κοντά στόν πνευματικό του πατέρα.
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του καί νά ἐλπίζουμε ὅτι δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει στά δύσκολα χρόνια πού διανύουμε καί στά δυσκολότερα πού μᾶς περιμένουν, ἀλλά θά εἶναι κοντά μας περισσότερο τώρα, πού πέρασε πιά ἀπό τούς περιορισμούς τῆς φθαρτῆς ἀνθρώπινης φύσης, στήν ἀφθαρσία.
Καί, σάν ἀπόδειξη ὅτι ἐξακολουθεῖ νά μᾶς διδάσκει ἀκόμη, παραθέτουμε ἕνα ἀπομαγνητοφωνημένο (ἀπό ἕνα πνευματικό του παιδί) ἀπόσπασμα ἀπό μία Κυριακάτικη ὁμιλία του, του 2018:
«Πρέπει, λοιπόν, νά σκεφτοῦμε πολύ. Γιατί μείναμε τόσο ἔρημοι; Τόσο ὀρφανοί ἀπό ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι μποροῦν νά Μᾶς ἑρμηνεύουν αὐθεντικά, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ὅσα ἔχουν γραφεῖ καί νά μήν μπορεῖ κανείς (αἱρετικός) νά τούς ἀντείπει;
Γιατί μείναμε τόσο ἔρημοι; Μόνον μέ "πλάκες" καί γράμματα, χωρίς ἁγίους πατέρες;
Γιατί μᾶς λείπει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, λόγω τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐάν δέν εἶσαι Θεόπνευστος, εἶσαι κοιλιόπνευστος. Μέση λύση δέν ὑπάρχει. Τό ἔχουμε σκεφτεῖ; Μᾶς ἔχει προβληματίσει;
Ἔχουμε μείνει μέ "πλάκες" καί γράμματα καί βιβλία. Ποῦ εἶναι ὁ διἀλογος μέ τόν Θεό; Ποῦ εἶναι; Μέσα στίς "πλάκες"; Μέσα στά βιβλία;
Λέμε ὅμως; Εγώ εἶμαι ἄνθρωπος. Ἐγώ ἔχω νοῦ. Ἐγώ μιλῶ. Ἐγώ διερωτῶμαι, ἐγώ κλαίω... Ποιός μοῦ ἀπαντάει;
Κι ὅμως, ὁ Θεός ἔχει τόν τρόπο Του, μέσα ἀπό αὐτά τά κείμενα, νά μιλήσει καί να ζωντανέψει τήν Ἀλήθειά Του, ἀρκεῖ αὐτός πού θά τά διαβάζει, νά θέλει νά βρεθεῖ μαζί μέ τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, σάν μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἕνα θαυματουργικό τρόπο, ὁ Θεός σέ βάζει συνδαιτημόνα σέ αὐτή τήν ὡραία ὁμήγυρη. Κι ἐκεῖ πού εἶσαι ἕνας ἁπλοϊκός ἄνθρωπος, ἀκοῦς αὐτά πόύ ἄκουγαν καί ἐκεῖνοι.
Ἄρα, δέν ἔχουμε δικαιολογία ὅτι μᾶς λείπουν οἱ δάσκαλοι.
Αὐτό πού μᾶς λείπει, εἶναι ἡ καλή προαίρεση».